Jak zamaskować rury?

Jak ukryć rury od centralnego ogrzewania? Na maskowanie rur pionowych czy poziomych jest kilka sposobów. Oczywiście wszystko zależy od tego, w jakim pomieszczeniu przebiegają i na jakiej wysokości się znajdują, a także od naszych zdolności manualnych. Zazwyczaj do zabudowy rur w kuchni, łazience czy pokoju wykorzystuje się płyty gipsowo-kartonowe, fornirowane czy MDF, osłony poliwęglanowe, a także gotowe maskownice do rur. Pamiętajmy, że w pomieszczeniach mokrych muszą być stosowane wyłącznie materiały odporne na wilgoć, a w kuchni ponadto na ogień. Jak jeszcze zamaskować rury od grzejnika? Możemy ukryć je za zasłoną, parawanem lub meblami. Dobrym pomysłem jest również pomalowanie ich na ten sam kolor co ściana.  Jak zamaskować rury na ścianie płytami gipsowo-kartonowymi i fornirowanymiPopularnym sposobem na to, jak zabudować rury od kaloryfera jest wykorzystanie płyt gipsowo-kartonowych. Przypominamy, w łazience stosujemy płyty odporne na wilgoć (zazwyczaj są zielone lub mają zielone napisy, oznaczone jako H2), a w kuchni odporne na wilgoć i ogień (FH2). W pozostałych pomieszczeniach sprawdzą się z powodzeniem standardowe płyty gipsowo-kartonowe typu A, chociaż nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać do zabudowy rur c.o. inne rodzaje płyt g-k.  Dzięki zastosowaniu płyt nie tylko stworzymy zabudowę rurek centralnego ogrzewania, ale możemy także wykonać dodatkowe półki. Ponadto w zabudowie rur przy podłodze czy suficie możemy zamontować dekoracyjne oświetlenie punktowe. Płytami g-k możemy również zabudować cały sufit.Estetycznym sposobem na to, jak ukryć rury w mieszkaniu jest zabudowa z płyt fornirowanych. Do jej stworzenia – tak samo jak w przypadku płyt gipsowo-kartonowych – będziemy potrzebowali piły, kątowników, kołków rozporowych, wkrętów lub kleju, a także bezbarwnego lakieru do wykończenia zabudowy rur ogrzewania.  Jak zabudować rury w kuchni płytami MDFJak ukryć rury w kuchni? W pomieszczeniu tym panują specyficzne warunki, dlatego też do maskowania rur centralnego ogrzewania warto wykorzystać drewnopochodne płyty MDF. Odznaczają się dużą gęstością, mają jednorodny skład, co wpływa na ich zwiększoną wytrzymałość. Co ważne, nie odkształcają się pod wpływem wysokiej temperatury. Ponadto ich obróbka jest łatwa, możemy je także dowolnie kształtować oraz wykańczać – lakierem, fornirem czy folią. Oczywiście płyty MDF sprawdzą się do ukrycia rur grzewczych w innych pomieszczeniach.  Jak zamaskować rury pionowe i poziome za pomocą osłon poliwęglanuJak ukryć rury w mieszkaniu, jeśli nie jesteśmy majsterkowanie to nie nasza specjalność? Szybkim i łatwym sposobem na zabudowę rur są estetyczne osłony z poliwęglanu. Wystarczy je przyciąć na odpowiedni wymiar i złożyć w literę C. Następnie na rurze grzewczej montuje się drewniane listewki za pomocą kołków rozporowych i do listewek przykręca osłonę. Zaletą tego rozwiązania jest równie bezproblemowy demontaż – w każdej chwili możemy taką osłonę usunąć, nie powodując żadnych szkód.  Jak ukryć rury od kaloryfera za pomocą maskownicyGotowe gipsowe maskownice zazwyczaj mają kształt litery U, można je skracać do pożądanej długości. Są łatwe w montażu. Jak zasłonić rury w pokoju maskownicą? Wystarczy przymocować ją do ściany wokół rury i wykończyć w dowolny sposób, np. pomalować czy obłożyć płytkami. Na rynku dostępne są maskownice z innych materiałów – ich wybór jest duży, więc bez problemu dopasuje je do aranżacji wnętrza. Jak jeszcze ukryć rurę w pokoju? Na przykład prostą, białą maskownicą z PVC, maskownicą 3D, imitującą kamień lub drewno, maskownicą ze stali nierdzewnej gładkiej, szlifowanej lub malowanej proszkowo lub maskownicą bądź poliuretanu. Wykorzystanie gotowych maskownic to sprawdzony sposób na to, jak zamaskować rury przy podłodze lub pod sufitem. Jak ukryć rury na ścianie za zasłoną lub farbąDo zamaskowania rur w pokoju możemy wykorzystać firany, jeżeli instalacja centralnego ogrzewania przebiega blisko okien. Po prostu na ścianie montujemy karnisz, a zasłony wieszamy tak, aby nie dotykały rur. Jeśli rury znajdują się z dala od okien, możemy je pomalować. Najlepiej na identyczny kolor co ściany. Pamiętajmy, aby wykorzystać farbę przeznaczoną do malowania rur i odporną na wysoką temperaturę.  Jak schować rury do ogrzewania w salonie za meblami i parawanamiDo ukrycia rur możemy wykorzystać regał, a na nim ustawić np. książki, koszyki czy pudełka. Ponadto sprawdzą się szafki bez pleców lub z odpowiednimi wycięciami z tyłu lub boku. Czym jeszcze zakryć rury? Na przykład ażurową ścianką, parawanem, dekoracyjnym panelem lub sztukateryjną obudową.  Narzędzia do cięcia płyt z kartongipsuZwykłe płyty gipsowo-kartonowe najczęściej tnie się nożem, przesuwając go wzdłuż stalowej przykładnicy. Do wycinania otworów w płytach gk można użyć specjalnej piły wykonanej ze stali hartowanej i wyposażonej w solidne, trwałe zęby. Dwustronne ostrze ułatwia precyzyjne wykonanie otworu. Cyrkiel do wycinania otworów w płytach kartonowo-gipsowych to idealne narzędzie dla elektryków, monterów i instalatorów – ułatwia szybkie i bezproblemowe wycięcie otworu instalacyjnego w ścianie z płyt g-k. W wykonywaniu otworów pod puszki rozdzielcze, próżniowe oraz gniazda elektryczne pomogą specjalne otwornice.Warto też sięgnąć po specjalny nóż do płyt kartonowo – gipsowych z metalowym korpusem, który wyposażony jest w wysuwaną miarę z blokadą i ogranicznikiem do szybkiego cięcia równoległego. Nóż pozwala na odcięcie formatki o określonej szerokości bez wstępnego pomiaru i trasowania. Warto sprawdzić, czy nóż ma konstrukcję ułatwiającą wykonywanie cięć o dowolnych kształtach, nawet po okręgu. Płyty gk o większej twardości rekomendowane do zastosowań, w których ważna jest większa odporność konstrukcji na uderzenia, mogą wymagać specjalnego narzędzia o dużej wytrzymałości noży tnących. Do cięcia pasków z płyt gipsowo-kartonowych służy nóż krążkowy. Za pomocą tego narzędzia można sprawnie odciąć nawet wąski pasek z płyty g-k. o szerokości od 1 do 12 cm.  Dzięki narzędziu odcinanie pasków jest bardzo proste. Wystarczy tylko ustawić szerokość cięcia, przeciągnąć nóż po brzegu i odłamać odcięty kawałek płyty. Przykładnica zintegrowana z mechanizmem do cięcia płyt to narzędzie do płyt gk z rodzaju 3 w 1 – służy do nacinania, przełamywania i cięcia płyt. Sprzęt ten znacznie ułatwia cięcie i oszczędza czas poświęcany na wielokrotne przesuwanie, obracanie i ustawianie nieporęcznych płyt gk, co stanowi bardzo praktyczne rozwiązanie w przypadku, gdy podczas budowy ściany pracujemy bez pomocników. Można też kupić nóż magnetyczny do jednoczesnego obustronnego cięcia płyt gipsowo-kartonowych. Czym szlifować ściany ręcznieRęczna metoda szlifowania gładzi gipsowej cieszy się dużą popularnością. Przeprowadzana na mokro wymaga wymaga więcej wprawy oraz użycia odpowiedniego materiału – jest to tzw. gładź angielska. Technika nakładania angielskiej gładzi bezpyłowej nazywana skimmingiem polega na dokładnym nałożeniu i wygładzeniu powierzchni i pozostawieniu jej do wstępnego związania. Następnie zwilża się ją, zaciera specjalną pacą filcową i ponownie wygładza pacą stalową. Nowoczesne pace do gładzi mają ergonomiczne kształty uchwytów, dzięki czemu dłoń podczas pracy pozostaje odciążona nawet po wielu godzinach użytkowania. Podczas zakupu pacy, zwróćmy też uwagę, aby uchwyt nie wyślizgiwał się z dłoni, dawał poczucie „panowania” nad narzędziem. Paca filcowa do gładzi powinna być wykonana z wyselekcjonowanego materiału – zbity i trwały filc wełniany nie rozwarstwia się i nie pęcznieje w procesie zacierania gładzi. Jeśli z pacy stalowej będziemy korzystać często i zależy nam na jej trwałości wybierzmy produkt wykonany z wysokogatunkowej stali nierdzewnej – zazwyczaj zawiera ona specjalny kompleks pierwiastków stopowych takich jak nikiel, azot, mangan i inne. Dzięki temu jest w wysokim stopniu odporna na korozję i działanie środowiska chemicznego. Zwróćmy też uwagę na powierzchnię części roboczej pacy – tylko idealnie gładka zapewni idealnie gładkiej ściany. Niewątpliwą korzyścią ze stosowania gładzi  angielskich jest ograniczenie pylenia podczas nakładania zaprawy i szlifowania ściany – to dlatego te rodzaje produktów nazywane są gładziami bezpyłowymi. A czym szlifować gładź na sucho? Do stosowania tej metody w wersji ręcznej niezbędne jest użycie pacy do zamocowania materiału ściernego – papieru ściernego lub siatki ściernej. Narzędzia te mają specjalne motylkowe śruby, dzięki którym przymocujemy do narzędzia papier ścierny oraz siatki szlifierskie. Wybór wielkości pacy jest również spory – standardowe szerokości pac wahają się od 80 do 105 mm. Paca powinna umożliwiać gładkie przyleganie materiału ściernego do do ściany. Szybkie i dokładne wyszlifowanie naroży wewnętrznych ułatwi zastosowanie kostek szlifierskich o wyprofilowanym kształcie.  Czym szlifować gładź – metoda maszynowaMetoda ręczna na sucho sprawdza się w przypadku niewielkich powierzchni ścian. Gdy zakres prac jest większy, lepszym rozwiązaniem jest zakup szlifierki do gipsu i gładzi popularnie zwanej żyrafą, która nie tylko przyspiesza prace, ale też pozwala uniknąć problemu osiadającego pyłu. Podczas pracy maszyny podłącza się ją do odkurzacza przemysłowego, uruchamiając w ten sposób system odsysania pyłu. Nowoczesne szlifierki mają zamontowane głowice szlifujące ze stopą szlifierską wyposażoną w liczne otwory technologiczne do odsysania pyłu. Wyposażenie szlifierki obejmuje też worek zbierający pył oraz wąż umożliwiający podłączenie do odkurzacza. Na głowicy szlifierki montuje się papier ścierny w formie krążka o odpowiednim rozkładzie i liczbie otworów. Nowoczesne szlifierki to urządzenia ergonomiczne, również dzięki zastosowaniu funkcji podciśnienia, które sprawia że narzędzie wydaje się lżejsze oraz specjalnemu kształtowi rękojeści, które zmniejszają wysiłek związany z pracą. Do niewielkich powierzchni i rzadziej stosowanego sprzętu zazwyczaj wystarczająca jest maszyna o mocy 600 W, w przypadku częstszego stosowania i dużych powierzchni do szlifowania warto sięgnąć po sprzęt o mocy od 800 do nawet 1400 W. Czym zacierać gładź – materiały szlifierskie Bez względu na wybraną metodę, ręczną czy maszynową, możemy skorzystać z dwóch rodzajów materiałów do szlifowania ścian – papieru lub siatki ściernej. Materiały te mocuje się do ręcznych pac lub głowic szlifierek. Papier ścierny z brązowego elektrokorundu,  jest to materiał syntetyczny wielokrotnego użytku. Ścierniwo o ostrokrawędziowym kształcie ziarna zapewnia dużą trwałość papieru, jest to również najtańszy i najbardziej popularny materiał ścierny. Najczęściej kupuje się go w gotowych, przyciętych na wymiar stalowych pac arkuszach lub w postaci krążków przeznaczonych do elektrycznej szlifierki, tzw. „żyrafy”. Ekonomiczną wersją jest zakup „na metry”, ale taki papier wymaga precyzyjnego przycinania za każdym razem, kiedy trzeba go wymienić. Są też arkusze papieru ściernego wykonane z tzw. elektrokorundu szlachetnego, którego ziarna są nieco ostrzejsze i bardziej kruche – szlifowanie takim papierem daje lepszy estetycznie efekt i niesie za sobą mniejsze ryzyko powstawania rys. Uwaga! Kolory papierów ściernych nie decydują o tym, czy jest to produkt dobry czy nie, ważniejszy jest rodzaj ziarna, a nie spoiwa, które odpowiada za kolor papieru. Za wadę papieru ściernego uważa się ryzyko szybkiego zapychania go pyłem, co może powodować rysowanie ścian. Warto wiedzieć, że na rynku dostępne są też krążki pokryte specjalną warstwą utrudniającą zapychanie się pyłem (tzw. stearynian cynku). Podczas wyboru papieru ściernego do szlifowania gładzi pozostaje jeszcze kwestia jego granulacji. Najczęściej do skutecznego wyszlifowania gładzi potrzeba kilka rodzajów papieru – tutaj obowiązuje zasada, aby podczas kolejnych szlifowań  przechodzić stopniowo do coraz drobniejszych granulacji. W pierwszej kolejności najlepiej usunąć wszelkie większe nierówności za pomocą siatki lub papieru o granulacji P100. Następnie wyrównujemy mniejsze nierówności za pomocą drobniejszych granulacji – P120 i P150. W większości przypadków szlifowanie powinniśmy zakończyć na P150, jednak czasami trzeba użyć papieru o granulacji P220. Siatka ścierna to również materiał wykonany z elektrorundu. Zalety siatki ściernej wynikają z tego że jest dwustronna – gdy jedna strona się zużyje, pozostaje jeszcze druga. Łatwiej też przedmuchać siatkę z zalegającego pyłu. Siatki ścierne oferowane są w rozmiarach odpowiadających szerokości ręcznych pac, jak i mechanicznych szlifierek – może to być 105 mm szerokości i 280 mm długości. Dostępne są też okrągłe siatki do dysków ściernych, zwykle o średnicy 225 mm.  Jak zmierzyć szerokość drzwi – podstawowe pojęciaWiele osób zastanawia się na czym polega pomiar drzwi. Warto jednak najpierw dokładnie zdać sobie sprawę z tego, co tak naprawdę mierzymy. Pod hasłem „drzwi” kryje się bowiem kilka pojęć: skrzydło drzwiowe, skrzydło razem z futryną, czyli ościeżnicą, a nawet otwór drzwiowy.  Skrzydło stanowi przecież tylko fragment drzwi – to element obrotowy lub przesuwny, który osadza się w ościeżnicy. Elementem drzwi jest ościeżnica, dawniej nazywana futryną – to nieruchoma rama tworząca wykończenie otworu w ścianie, w której umieszczone jest skrzydło drzwiowe. Jest ona także dodatkowym uszczelnieniem i utrzymuje drzwi w prawidłowej pozycji. Kupuje się ją w postaci złożonych elementów ramy, do której po zamontowaniu ich w otworze drzwiowym przytwierdza się za pomocą zawiasów skrzydło drzwiowe. Minimum elementów w komplecie to belka górna, belka zawiasowa i belka zamkowa, ale mogą być jeszcze opcjonalne np. słupek w przypadku drzwi dwuskrzydłowych oraz opaski i próg. Gdy dysponujemy otworem drzwiowym w wykańczanym domu lub mieszkaniu musimy kupić skrzydło i ościeżnicę – czasami są one dostępne w komplecie, często jednak, ze względu na dwa rodzaje ościeżnic – stałe i regulowane –  producenci oferują skrzydła i ościeżnice jako osobne produkty.Z tego niedookreślenia pojęcia „drzwi” może wynikać wiele nieporozumień podczas zakupów czy zamawiania produktu. Unikniemy ich, gdy montaż zlecamy specjaliście – najczęściej wtedy od montażysty dostajemy właściwe wymiary. Gdy jednak prace chcemy wykonać sami, trzeba dobrze się przygotować do zakupów, a w szczególności dowiedzieć się, jak się mierzy drzwi. Podając wymiar w sklepie, najlepiej posługiwać się następującymi pojęciami: wymiar otworu w murze, wymiar zewnętrzny drzwi z ościeżnicą, wymiar skrzydła drzwi. Te same zasady obowiązują zarówno w przypadku drzwi zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Tak samo mierzymy drzwi rozwieralne, czyli takie w których skrzydło obraca się względem jednej z bocznych krawędzi oraz drzwi wahadłowe, które otwierają się w obie strony. Prawidłowy pomiar drzwi będzie także niezbędny, gdy będziemy kupować drzwi drzwi przesuwne osadzone są na prowadnicach, drzwi harmonijkowe, czy drzwi składane.  Pomiar drzwi – wymiar otworu w murze i otworu z futrynąWymiar drzwi, pod którym rozumie się szerokość drzwi podawany jest w świetle przejścia – jest to przestrzeń wewnątrz ościeżnicy, przez którą będziemy przechodzić. Trzeba też pamiętać, że wielkość skrzydła, nawet w drzwiach o takim samym wymiarze, może być różna, zależnie od jego konstrukcji i sposobu osadzenia. Jeśli otwór w murze jest już przygotowany do zamontowania drzwi i ościeżnicy, określamy wymiary w świetle muru. Pierwszym wymiarem jest wysokość, którą mierzymy w kilku miejscach, pamiętając, że musi ona być mierzona od posadzki czyli płytek, paneli czy parkietu. Aby uzyskać właściwy wymiar wysokości otworu w murze rozciągamy miarkę od podłogi do górnego kąta w otworze. Ze względu na możliwość wystąpienia nierówności należy zrobić to w kilku miejscach. Najmniejszy wynik zapisujemy na kartce, on jest obowiązujący. Następnie mierzymy szerokość otworu. W tym celu przeciągamy miarkę od jednego boku do drugiego, dla pewności pomiaru dokonujemy również w kilku miejscach. Zapisujemy najmniejszy wymiar.Mierzenie grubości muru to kolejny etap pomiaru otworu drzwiowego w murze. Miarkę rozciągamy od brzegów muru, uwzględniając planowaną grubość okładziny np. glazury. Dla regulowanej ościeżnicy zapisujemy najmniejszy uzyskany wymiar, dla stałej - największy. A jak zmierzyć drzwi, gdy chcemy wymienić tylko skrzydło, a pozostawić starą futrynę?  Wysokość otworu mierzymy od wykończonej podłogi do góry futryny, natomiast boki od jednego do drugiego, nie wliczając listew wykończeniowych.  Drzwi prawe i lewe – jak określić stronę drzwiZe względu na kierunek otwierania drzwi, rozróżniamy modele prawe i lewe. Zasada określania kierunku otwierania drzwi podlega normie – została ona opisana w normie DIN 107. Jak sprawdzić, jakie drzwi prawe czy lewe powinniśmy kupić? Aby określić model drzwi, stajemy przed nimi po tej stronie, po której skrzydło otwiera się w naszym kierunku. Kolejnym krokiem jest sprawdzenie, gdzie umieszczone są zawiasy. Jeśli znajdują się one po prawej stronie skrzydła, mamy drzwi prawe, jeśli zawiasy po lewej – mamy do czynienia z modelem drzwi lewych. Jak jednak odróżnić drzwi prawe od lewych w sytuacji gdy zawiasy są ukryte? W nowoczesnych modelach takie rozwiązanie zdarza się często. Wówczas test wymaga pewnego uszczegółowienia. ustawiamy się do drzwi w ten sam sposób i sprawdzamy, w którym miejscu jest klamka zawiasy znajdują się zawsze po stronie do niej przeciwległej. Jeśli więc mamy klamkę po lewej stronie, zawiasy znajdują się po prawej – drzwi są więc prawe. Drzwi są lewe, jeśli klamka jest po prawej stronie, a zawiasy są po lewej. Jak określić stronę drzwi – praktyczne wskazówkiDobierając model drzwi do danego pomieszczenia, warto przeprowadzić kilka symulacji.  Pierwsza to wyobrażenie sobie, z której strony najczęściej będziemy podchodzić do danych drzwi, żeby je otworzyć – z lewej czy z prawej? Druga to: z której strony będzie nam łatwiej chwycić za klamkę? Kolejny test to próba aranżacji danego pomieszczenia. Optymalnym rozwiązaniem wydaje się być otwieranie drzwi “na pustą ścianę” - unikniemy dzięki temu zagrożenia uszkodzenia stojących w pobliżu mebli. Otwieranie drzwi na meble skutkować może ciągłym obijaniem np. szafy klamką, ponadto drzwi nie otworzą się do końca. W przypadku sąsiadujących ze sobą pomieszczeń trzeba również przeprowadzić symulacje przestrzenną. Jeśli drzwi do różnych pomieszczeń znajdują się bardzo blisko siebie, należy pamiętać o zachowaniu między nimi takiej odległości, która umożliwi jednoczesne otwieranie i zamykanie obu drzwi, bez wzajemnego blokowania skrzydeł. Rozwiązaniem może być otwieranie jedych drzwi na zewnątrz, drugich do środka pomieszczenia. Rozwiązania alternatywneJeśli stawiamy sobie pytanie czym wykończyć skosy na poddaszu, pod uwagę powinniśmy wziąć również płyty gipsowo-włóknowe. Są zbudowane z gipsowego rdzenia i włókien celulozy, po wymieszaniu z dodatkiem wody są one prasowane pod wysokim ciśnieniem, dzięki temu mają homogeniczną (jednorodną) budowę. To sprawia, że mają one doskonałą wytrzymałość mechaniczną, są sztywniejsze i twardsze od płyt gipsowo-kartonowych. Po zamontowaniu płyty gipsowo-włóknowe można wykańczać w sposób typowy, np. malować czy też tapetować. Płyty gipsowo-włóknowe są dostępne w różnych wymiarach, np. 2000 x 1200 mm czy też 1500 x 1000 mm i grubości 10, 12,5 oraz 15 i 18 mm. Sprawdzą się zarówno do wykończenia skosów w suchych pomieszczeniach, jak i tam, gdzie poziom wilgotności jest podwyższony, są też ogniochronne. Do wyboru są płyty tradycyjne lub też z krawędzią TB, co przyspiesza ich montaż. Skosy poddasza można też obudować płytami cementowo -włóknowymi. Tego rodzaju płyty cementowe https://mrowka.com.pl/produkty/wykonczenie-plyta-cementowasą jednorodne w swojej masie, wyróżnia je wysoka twardość, sztywność, są odporne na uderzenia, a także na wilgoć czy też działanie ognia. Mają długość od 100 do 300 cm, szerokość od 60 do 225 cm i grubość 6, 9 i 12,5 mm. Jak zabudować rury w toalecie i łazience – płyty gipsowo-kartonoweJak zabudować rurę od WC i wszystkie inne przebiegające w łazience na ścianie lub suficie? Najpopularniejszym rozwiązaniem jest zabudowa rur w toalecie płytami gipsowo-kartonowymi (oczywiście wodoodpornymi, typu H2 – mają zazwyczaj kolor zielony lub zielone napisy) lub sklejką (stosowana jest jednak dużo rzadziej). W ten sposób nie tylko ukryjemy wszelkie szpecące rury, ale możemy wykreować praktyczną przestrzeń z półkami, siedziskiem, miejscem na szafkę czy lustro bądź dekoracyjnym punktowym oświetleniem w suficie lub przy podłodze. Montaż płyt gipsowo-kartonowych jest dość łatwy. Wystarczy z aluminiowych profili (montowanych do ścian, sufitu czy podłogi, w zależności od potrzeb) zbudować stelaż, a do niego przytwierdzić płyty specjalnymi wkrętami. Wszystkie połączenie należy zamaskować specjalną taśmą i zaszpachlować, aby wyrównać powierzchnię. Taka obudowa rur łazienkowych może zostać wykończona płytkami ceramicznymi, tapetą czy pomalowana. Do umywaleki misek ustępowych podwieszanych, a także bidetów dostępne są gotowe stelaże podtynkowe. To popularne sposoby na to, jak ukryć rurę odpływową, wężyki czy syfony. Jak zamaskować rury w toalecie i łazience – o czym należy pamiętaćZabudowa rur w łazience chociaż może przybierać różne formy, to w miejscach, gdzie musi być zapewniony łatwy dostęp do instalacji (na przykład kolanek, łączeń czy zaworów), nie może być przytwierdzona na stałe, aby w razie awarii fachowiec nie miał problemów. W takich przypadkach sprawdzą się np. ekrany na magnesach. Ponadto, zanim zabudujemy rury stalowe, warto je zabezpieczyć podkładową farbą antykorozyjną. Jeżeli w naszej łazience przebiegają rury z gazem, to pamiętajmy, że zgodnie z prawem budowlanym muszą być umieszczone na powierzchni ściany i na dodatek pomalowane na żółto. Na szczęście możemy zabudować je maskownicą na przykład z płyt gipsowo-kartonowych, pod warunkiem jednak, że umieścimy w niej otwór rewizyjny (wentylacyjny) – zakryty kratką wentylacyjną. W trosce o bezpieczeństwo zamontujmy w pobliżu kratki czujnik gazu.